In deze tijd van het jaar wordt het stil in het bos. Op een enkele ‘prok’ van een raaf en een droevige kreet van een zwarte specht na, hoor je nauwelijks iets. Het bos wacht op de korste dag. Zodra die is geweest komt het voorjaar al weer heel langzaam dichterbij. Tot die tijd is het wachten. Wachten op het licht. Heel soms piekt er iets van de zon door wolken, alsof de zon wil zeggen dat hij er nog is. Alles baadt zich dan soms even in een oranje hoopvolle oranje gloed.
